Dansende sneeuwvlokjes

Als het sneeuwt, is het soms net of de sneeuwvlokken dansend naar beneden dwarrelen. Het ene vlokje danst nog sierlijker dan het andere. Dat was niet altijd zo. Heel lang geleden hoorde je sneeuwvlokken altijd neerploffen op de aarde. Ze vielen recht naar beneden en kwamen met een plof op de aarde neer. Dat is honderden jaren zo gebeurd. Je hebt eigenzinnige mensen, eigenzinnige dieren, maar ook... eigenzinnige sneeuwvlokjes. Tijdens een heel zware sneeuwbui, heel lang geleden, gebeurde het. Een grote zware sneeuwvlok die nog hoog boven de aarde zweefde, bedacht ineens dat ze niet met een plof op de aarde neer wou komen. Dat vond ze maar onelegant. Ze zou het liefst naar beneden willen dansen en dan heel zacht en sierlijk op de grond neerkomen. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ze bekeek haar dikke en plompe sneeuwjurk en stelde zich een sierlijk balletjurkje voor. Op datzelfde moment zag ze van de kant van een stralende ster een sterretjesregen op zich afkomen. Toen de twinkelende en glinsterende sterren haar bereikt hadden, ving ze er zo veel mogelijk op. Ze deed haar zware witte hoofddoek af en versierde haar mooie haren met glinsterende sterretjes. Van haar hoofddoek maakte ze een sierlijk balletjurkje dat ze versierde met sterretjes in prachtige patronen. Haar zware witte sneeuwjurk deed ze uit en ze trok het nieuwe jurkje aan. Ze voelde zich meteen een stuk lichter en sierlijker. Eerst was ze wat onwennig, maar al snel dwarrelde ze sierlijk dansend naar beneden. De andere vlokken van de sneeuwbui keken verbaasd naar die elegante sneeuwvlok in hun midden. Al snel volgden ze haar voorbeeld en vervingen hun lompe zware sneeuwjurken voor sierlijke pakjes. De een zag er nog mooier uit dan de ander. Als je nu in een sneeuwbui loopt, lijkt het wel of je in een balletvoorstelling loopt. De ene ballerina landt nog mooier op de aarde dan de ander. Je kunt blijven klappen voor die sierlijke sneeuwvlokjes van tegenwoordig.

Bron: Mijn leukste elfenverhaaltjes