De drie toverappels

De zon brandde. De prins sneed de tweede sinaasappel open en.....wat een mirakel!
Er kwam een jong meisje tevoorschijn. Haar ogen hadden de kleur van een bosvijver en haar haren die van een rode hibiscus. Ook zij smeekte hem om water, maar hij had het niet en ze verdween. Ten slotte kwam de prins bij een bron en hij dronk zoveel hij wilde. Omdat hij honger had, sneed hij de derde sinaasappel open en........wat een mirakel! Er kwam een jong meisje tevoorschijn. Haar ogen en haren ravenzwart en haar gezicht zo wit als jasmijn.
'Geef me toch een slokje water,' smeekte ze. Hij schepte water voor haar uit de bron en zo verbrak hij de betovering, want ze was door een heks in de sinaasappels opgesloten. De prins en het meisje trouwden en al gauw werden ze koning en koningin.
Maar de heks kwam erachter dat het meisje was vrijgelaten. Ze ging naar het paleis en riep: 'Haarspelden! Wie koopt er mijn mooie haarspelden?' De koningin vroeg de oude vrouw binnen. De heks nam een haarspeld die een parel had als knop en zei: 'Laat me deze eens in je haar doen.' De koningin boog voorover en de heks stak met grote kracht de speld in haar hoofd. Ze veranderde in een witte duif, die naar het bos vloog waar de koning aan het jagen was.
Hij ving de duif als cadeautje voor zijn vrouw. Maar toen hij thuiskwam, was zij tot zijn grote schrik nergens meer te vinden. Maanden gingen voorbij. De koning had nog steeds de witte duif, die hem herinnerde aan zijn verdwenen geliefde. Het dier was zijn enige troost. Op een dag streelde hij het over de kop. Opeens voelde hij de knop van een speld. Wie kon er nu zo wreed zijn geweest?
Hij trok de speld eruit en....wat een mirakel! Daar stond zijn eigen mooie koningin.
Hij gaf zijn mannen opdracht de heks naar het paleis te brengen,maar dat was niet nodig. Die dag vloog haar hut in brand en ze kwam om in de vlammen. Het laatste wat men van haar zag, was een rookpluim die zich over de boomtoppen verspreidde.