Het elfje van de haagwinde

"Wat zingt de nachtegaal mooi", riep het elfje van de haagwinde verrukt toen ze naar het prachtige gezang van de nachtegaal luisterde. Plotseling hoorde ze vlakbij iemand snikken. "Ssst," siste ze een beetje boos, "zo kan ik de nachtegaal niet horen."
Maar het snikken hield niet op, het werd juist erger. "Ik kan beter maar gaan kijken, wie daar zo snikt", zuchtte het elfje. "Er schijnt iemand heel veel verdriet te hebben."
Het elfje keek diep in een van haar witte bloemkelkjes, waar het snikken vandaan kwam. Daar zag ze een lieveheersbeestje. "O, ben jij het die zo verschrikkelijk snikt?" "Ja", snikte het kevertje. "Maar waarom huil je dan? Kan ik je soms helpen? Zeg het maar", zei het elfje vol medelijden. Het kevertje keek zo verdrietig, dat het elfje haar boosheid meteen vergat. "Mij kan niemand helpen, behalve de nachtegaal. En die eet mij direct op als hij me ziet. Vogels lusten ons kevers heel graag, zoals je weet." "Ja, dat is waar", knikte het elfje. "Maar waarom heb je de nachtegaal nodig om je te helpen? Kun je mij dat uitleggen?"
"Dat kan ik wel, maar het helpt me geen zier. Ik kom er geen steek verder mee. Maar goed, luister. Weet je waarom ik zo'n verdriet heb? Dat komt doordat de nachtegaal zo mooi zingen kan, en ik niet. Begrijp je?"
Nee, daar begreep het elfje helemaal niets van. Waarom wilde een lieveheersbeestje zo kunnen zingen als een nachtegaal? Vreemd. "Omdat mijn verloofde dat wil. Zij heeft de nachtegaal horen zingen en nu wil ze dat ik net zoals de nachtegaal kan zingen, anders gaat ze niet met me trouwen, zei ze. En nu wil ik zo graag aan de nachtegaal vragen of hij me zangles wil geven. Maar dat durf ik niet. Ik ben bang dat hij me meteen als hapje tussendoor oppikt zodra hij me ziet. Begrijp je het nu?" Ja, nu begreep het elfje alles. "Wat is jouw verloofde een dom beestje, zeg", zei ze een beetje boos. "Ze verlangt van jou dat je net zo kunt zingen als de nachtegaal. Ik zie je al op een heg zitten en een liedje zingen. Ik denk dat je door iedereen vreselijk uitgelachen wordt. Als ze van je houdt, ziet ze hoe mooi je bent. Ze ziet hoe mooi je vleugels glimmen, je prachtige stippen, je sierlijke vleugelslag. En jij kunt één ding wat de nachtegaal niet kan. En dat is de mensen mooi weer brengen. Mooi weer en geluk, vergeet dat niet. Vertel haar dat allemaal en als ze dan nog van je verlangt om te zingen, laat je haar gewoon staan. Dan neem je meteen een ander, want dan houdt ze helemaal niet van je. Dus vlieg maar naar haar toe en vertel haar dat allemaal en doe de groeten van mij."
Dat deed het lieveheersbeestje. Opgelucht vloog hij weg. Het elfje van de haagwinde wenste hem veel geluk. Een lieveheersbeestje kan soms zelf ook wel een beetje geluk gebruiken.