Marietje, de prinses op de erwt

Er was eens een meisje en dat heette prinses Marietje. Nou, eigenlijk heette ze heel anders hoor! Eigenlijk heette ze Maria Antonia Christina Eulalia Philipina Cornelia Pleuntje. Maar nou ja, stel je voor dat je dat de hele dag moet roepen, zeg. Zo van: 'Maria Antonia Christina Eulalia Philipina Cornelia Pleuntje aan tafel alsjeblieft!' Dat doe je toch niet, he? En toen dan ook op een keer de hofkinderjuffrouw zich vergiste en tegen de Koningin zei: 'Marietje heeft alweer een vieze broek, koningin.' Toen dacht de koningin: 'Ach ja, waarom ook niet. Marietje is een leuke naam en zo is het veel makkelijker.'Dus heette ze Marietje, prinses Marietje. Dit verhaal begint op de dag dat het prinsesje 18 jaar werd. Haar vader de koning riep haar toen bij zich en zei: 'Zeg kind wordt het niet langzamerhand tijd dat je eens trouwt?' 'Ja,' zei het prinsesje, ' daar heeft u gelijk in. Maar met wie?' 'Nou,' zei de koning,' ik had zo gedacht met prins Jan-Willem van hiernaast.' 'Geen gek idee,' zei Marietje. 'Jan-Willem is best een aardige jongen. Weet u wat? Ik ga het hem maar meteen vragen.' En zo gezegd, zo gedaan. Ze zocht haar mooiste jurk uit, die met dat hele wijde rokje en de 20 knoopjes. En ze trok haar lakschoenen aan en ze kamde haar haren en ze zette haar mooiste kroontje op en toen ging ze op stap. Nu woonde Jan-Willem inderdaad naast Marietje, maar het was toch altijd nog een half uurtje wandelen en toen ze zo'n kwartiertje onderweg was begon het opeens te bliksemen en te donderen en te regenen en te waaien. En het prinsesje schrok zich dood, want ze was net zoals jullie een beetje bang voor onweer. Dus ging ze rennen, maar, oh jee, plotseling viel ze en daar lag ze met al haar goede goed in de modder. Ach, ach, wat zag ze er uit. Haar haren helemaal nat en in de war, haar kroontje scheef op haar hoofd, haar jurk helemaal vies en smerig en haar lakschoentjes...? Uuargh....En wat nog het ergste was: Er zat een groot gat in haar knie en daar stroomde allemaal bloed uit en ze had geen pleisters bij zich. Nou, ze moest wel huilen hoor. Dat kun je je voorstellen. En zo kwam ze bij het kasteel van prins Jan-Willem aan. Snikkend en vies. En ze bonste op de deur en riep: 'Oh toe, laat me erin!' De moeder van de prins hoorde het lawaai en ze deed het torenraampje open. 'Ja hallo, wie is daar?' 'Ikke,' riep Marietje. 'Ikke! Prinses Marietje. 'Doe alsjeblieft open, ik ben kledder en mijn knie bloedt.' 'Ben jij prinses Marietje?' vroeg de koningin ongelovig en ze keek naar het vieze meisje daar beneden aan de poort. "jahaa,' riep Marietje. 'Nietussss,' zei de koningin. 'Wellusss,' riep Marietje. 'Ohh nou, wacht dan maar even,' zei de koningin en ze ging naar beneden en ze deed de deur open. En meteen stormde Marietje naar binnen en plofte in de mooie zitkamer naast de kachel. 'Heeee, wie hebben we daar?' zei prins Jan-Willem die met een stapel kuifjes aan de ander kant van de kachel zat. 'Als je niet zo vies was, zou ik zeggen Prinses Marietje.' 'Nou dan heb je het goed,' zei Marietje kwaad, want ze kreeg er echt genoeg van dat iedereen haar een grote viezerd vond.'En nou wil ik je twee dingen vragen Jan-Willem. Ten eerste, heb je een pleister voor mijn knie, want ik ben gevallen, en ten tweede mag ik hier blijven slapen, want ik durf in dat vieze weer niet terug naar huis.' En prins Jan-Willem keek zijn moeder aan en de moeder keek de prins aan. 'Nou dat is dan wel goed, juffrouw uhhh....' Prinses Marietje!' bibberde Marietje. en ze dacht: 'Nou, ze doen wel gek, hoor. Maar als ik maar een pleister en een bed krijg, dan vind ik het allang goed en morgen zien we weer verder. En terwijl de prins een pleister ging halen ging de koningin het bed opmaken. en toen ze daarmee bezig was, dacht ze: 'Die stem lijkt wel op prinses Marietje. Maar die smerige jurk, neee, dat kan niet. Ofschoon die haren zijn wel net zolang als die van Marietje. Maar die vieze lakschoenen! Neehee, het kan echt niet. Of wel? Of niet?' En opeens kreeg ze een idee. Ze rende naar de keuken en haalde een erwtje. Weet je wel? Zo'n heel klein rond groen erwtje waar je moeder erwtensoep van maakt. En dat erwtje dat legde ze onder het matras. Ze haalde nog 10 matrassen en stapelde die op het bed en ze zei: 'Ziezo, nu zullen we eens zien of dat meisje echt een prinsesje is, want als ze morgenochtend beneden komt en ze zegt dat ze lekker geslapen heeft, nou dan was ze het niet, want prinsesjes voelen zoiets meteen. Die zijn reuze fijngevoelig. En toen lachtte ze, want ze was heel tevreden met haar slimme plannetje.

De volgende morgen, net toen de koningin en de prins aan het ontbijt zaten, ging de deur open. De mond van prins Jan-willem waar net een hap boterham met jam in zat, viel wijd open van verbazing en de koningin bleef met een lepeltje zacht gekookt ei in haar hand zitten. Want binnen kwam een schat van een meisje met springende gewassen haren met een beeldig schoongeborsteld jurkje en gepoetste glimmende lakschoentjes, en ze zei: 'Goedemorgen, mag ik ook een boterham, want ik rammel van de honger?' 'Mamaaarrr, jij bent prinses Marietje,' stotterde prins Jan-Willem. 'Ja, natuurlijk,' zei Marietje, 'dat zei ik gisteravond toch al.''Ja, maar wacht eens even,' zei de koningin. 'Vertel ons eerst eens even hoe je hebt geslapen? Lekker?' 'Oh neee,' zei het prinsesje. 'Ik weet niet wat het was, maar er lag een hele grote bobbel onder mijn matras en die heb ik de hele nacht gevoeld. Oh, ik zit onder de blauwe plekken.' 'Ze is het!', riep de prins. 'Ongelooflijk', zei de koningin. En de prins zei: 'Marietje, ja sorry hoor dat ik je niet meteen kende, maarruh, nu je hier toch bent, ja ik weet niet precies hoe ik het zeggen moet, maar, zou je eigenlijk niet met me willen trouwen? Want je bent echt een schatje.' 'Hah, wat ben ik toch een stommerd!', lachtte het prinsesje. 'Dat had ik nou net aan jou willen vragen, want daarvoor ben ik hiernaartoe gekomen.' En toen moesten ze allemaal ontzettend lachen, het prinsesje, de prins en de koningin. En ze zijn getrouwd, jazeker, in een koets met tien witte paarden ervoor en tien bruidsmeisjes achterop. En in het hele land hingen de vlaggen en de slingers uit. En ieder kind kreeg een flesje limonade met een rietje en een toverbal met acht kleuren. En Jan-willem en Marietje? Die werden heel gelukkig.

EINDE

Bron van deze versie: LP Mies Bouwman vertelt. Bron tekstversie: Meertensinstituut Volksverhalenbank.

Toelichting:
Deze versie van het bekende sprookje van H.C.Andersen draait de boel om en vertelt de geschiedenis van uit de beleving van de prinses.
Zie dus ook
De prinses op de erwt  in de vorm zoals Andersen het verhaal maakte.