De slimme Salam

Er was eens een arme man die een zoon had die Salam heette. Op zekere dag had de meester, bij wie hij op school ging, een koe laten slachten. De huid van het dier hing buiten te drogen. Salam wist stiekem de huid te bemachtigen en maakte zich ermee uit de voeten. HIJ klom in een boom, waar hij zich veilig waande. Maar hij zat er nog niet lang, of er kwamen een paar dieven bij elkaar, die onder deze boom hun buit wilden verdelen. Plotseling liet Salam de huid vallen, waardoor de dieven zo schrokken, dat zij ervandoor gingen en de buit achterlieten. Nu klom Salam naar beneden, raapte al het geld bij elkaar en zond daarvan driehonderd rijksdaalders naar zijn meester.

met de boodschap dat dit de opbrengst van de huid was. De meester was zo blij, dat hij voor een gewone huid zoveel geld had gekregen, dat hij al zijn andere koeien slachtte en de huiden op de markt ging verkopen. Maar nu kreeg hij niet meer dan een gulden per huid.

Toen begreep de meester, dat Salam hem voor de gek had gehouden. Woedend over het verlies van al zijn koeien, ging hij naar het huis van Salam en stak het in brand. Salam verzamelde de as en klom er weer mee in een boom. En weer kwamen er dieven onder de boom zitten om hun buit te verdelen.

Plotseling liet Salam een regen van as op hen neerdalen en zij schrokken er zo van, dat zij het op een lopen zetten en al hun gestolen schatten achterlieten, Salam klom uit de boom, raapte al hei geld op en zond er een gedeelte van naar de meester als opbrengst van de as van het verbrande huis.

De meester, overtuigd dat er met as veel te verdienen was, stak zijn eigen huis in brand, maar toen hij met zakken vol met as op de markt kwam, wilde men er niet meer voor geven dan twee centen per zak. De boze meester ging op zoek naar Salam, en vond hem in een huisje waar hij zich verborgen hield met zijn vrouw en zijn schoonmoeder. Toen Salam merkte dat de meester er aan kwam, gebood hij zijn vrouw zich in een mat te rollen, want hij wilde weer een grap met de meester uithalen. Toen de meester binnenkwam zag hij alleen Salam en zijn schoonmoeder. HIJ dacht dat de schoonmoeder de vrouw van Salam was en vroeg waarom hij zo"n oude vrouw genomen had. "Het hindert mij niets," antwoordde Salam," want ik heb een stok, waarmee ik een oude vrouw weer jong kan maken. "Dat wil ik zien!"riep de meester uit. "Wacht maar even," zei Salam.

Hij liet zijn schoonmoeder op een handige manier verdwijnen, sloeg met een stok op de opgerolde mat en zie, daar kwam de jonge vrouw van Salam gezond en wel te voorschijn. De meester wilde natuurlijk die stok hebben. Salam gaf hem de stok op voorwaarde dat de meester hem in het vervolg met rust zou laten en niet meer zou achtervolgen. Toen de meester thuiskwam zei hij tegen zijn bejaarde vrouw: "Hier heb ik een middel om je te veranderen in een mooi en jong meisje. "Zijn vrouw was heel blij en vroeg hem meteen het middel te beproeven. Hij rolde haar in een mat en sloeg er met de stok op los. Na een poosje keek hij of zijn vrouw al veranderd was, maar zij was nog even gerimpeld als tevoren. Weer rolde hij haar in de mat en met nog meer kracht sloeg hij erop los.

Zijn vrouw schreeuwde het uit van de pijn, maar hij sloeg net zo lang door tot hij niets meer hoorde. Toen hij zijn vrouw uit de mat rolde vond hij haar bewusteloos, bont en blauw geslagen en nog even lelijk en gerimpeld als altijd. ..